Pomidor to najpopularniejsze warzywo na świecie. Z pomocą nowoczesnej technologii nawadniania uprawa pomidora może być nawet całoroczna.
Wyróżniamy dwa sposoby uprawy pomidorów:
Gleba
Większość typów gleb jest odpowiednia pod uprawę pomidora, o ile zapewniony jest odpowiedni drenaż. Optymalne pH gleby to 6-7.5.
Pomidor jest warzywem o stosunkowo dobrze rozwiniętym systemie korzeniowym (do 40 cm), przez co zaliczany jest do roślin o umiarkowanych wymaganiach wodnych. Dodatkowo pomidor jest stosunkowo odporny na zasolenie. Owoce pod wpływem soli stają się słodsze lecz mniejsze.
Woda
Zapotrzebowanie na wodę pomidorów różni się w zależności od odmiany, ale można przyjąć, iż średnie potrzeby wodne wynosi w okresie wegetacji (który trwa 150-180 dni) 350-400 mm.
- w przypadku niedoboru wody w glebie przy wysiewie do gruntu nawadnia się 3-4 dni przed wysiewem nasion
- w przypadku niedoboru wody w glebie w czasie sadzenia rozsady nawadnia się dawkę 10mm aby ułatwić jej przyjęcie
- gleby lekkie - mają mniejszą pojemność wody, wobec czego nawadniać należy częściej i mniejszymi dawkami
- gleby cięższe - nawadniać należy rzadziej, a większymi dawkami
- pomidory przeznaczone do konsumpcji
nawadnia się od początku fazy kwitnienia i zawiązywania owoców do końca zbiorów. Nawadnianie rozpoczyna się dla większości odmian w II-III dekadzie czerwca, a kończy na początku września
- pomidory przeznaczone na przetwórstwo
nawadnia się od fazy kwitnienia i zawiązywania owoców do czasu pojawienia się pierwszych czerwonych owoców. Wcześniejsze zakończenie nawadniania zwiększa zawartość ekstraktu w owocach oraz witaminy C i cukrów, natomiast powoduje jednocześnie obniżenie wielkości i plonu pomidora. Nawadnianie rozpoczyna się w II-III dekadzie czerwca, a kończy z początkiem sierpnia.
1) deszczownia - najpopularniejszy sposób nawadniania upraw polowych. System składa się z odpowiednio rozmieszczonych zraszaczy polowych zwilżających uprawę od góry. Ten sposób niesie za sobą wysokie ryzyko porażenia roślin przez choroby grzybowe, dlatego poleca się stosowanie deszczowni jedynie w godzinach przedpołudniowych aby zwilżone liście i owoce mogły szybko przeschnąć. System deszczowni powoduje straty wody wynikające z polewania międzyrzędzi i uniemożliwia prace polowe podczas swojej pracy.
2) nawadnianie kroplowe - nawadnianie kroplowe jest najlepszym znanym sposobem podlewania uprawy pomidorów. Ten system nie powoduje zwilżania roślin co eliminuje ryzyko narażenia ich na choroby grzybowe. Jego niewątpliwą zaletą jest wysoka efektywność oraz możliwość utrzymania stałej, optymalnej wilgotności gleby. Podczas pracy systemu można prowadzić prace polowe. Istotną zaletą systemu jest możliwość podawania drogą kroplową płynnego nawozu. Wyróżniamy nawadnianie kroplowe napowierzchniowe i podpowierzchniowe.
2a) Linia kroplująca
Dla optymalizacji systemu i wysokiej precyzji poleca się użycie linii bądź kroplującej z kroplownikami co 20-40 cm w zależności od ciężkości gleby (im gleba lżejsza tym kroplowniki powinny znajdować się bliżej).
Wydajność z pojedynczego kroplownika linii kroplującej nie powinna być mniejsza niż 1,00 l/h, a ścianka linii nie cieńsza niż 30mil. Pojedynczy przewód kroplujący należy rozłożyć wzdłuż pojedynczego rzędu roślin i przytwierdzić szpilkami
2b) Taśma kroplująca
Wydajność z pojedynczego kroplownika taśmy kroplującej nie powinna być mniejsza niż 0,75 l/h, a ścianka taśmy nie cieńsza niż 8 mil. Pojedynczy przewód kroplujący należy rozłożyć wzdłuż pojedynczego rzędu roślin - w przypadku taśmy t-tape dopuszcza się płytkie zakopanie przewodu w celu jego stabilizacji
2c) Nawadnianie podziemne
Wydajność z pojedynczego kroplownika linii/taśmy kroplującej podziemnej nie powinna być niższa niż 0,6 l/h. Przewód kroplujący zaleca się zakopać na głębokości 20 cm (gleba lekka) lub 30 cm (gleba ciężka) pod ziemią. Żywotność systemu ocenia się na 5-7 lat bezawaryjnej pracy. Ścianka przewodu nie powinna być cieńsza niż 12-15 mil. Emitery powinny być rozstawione co 20-30 cm. Umieść ciąg przewodu bezpośrednio pod każdym rzędem uprawy
UWAGA: w przypadku systemu nawadniania podziemnego zalecamy montaż w najwyższym punkcie instalacji (przed ciągami kroplującymi) zaworu powietrznego oraz połączenie wszystkich ciągów linii rurą PE zakończoną zaworem spustowym. Zawór powietrzny redukuje zapychanie się przewodu poprzez wytworzone podciśnienie w emiterach, natomiast zawór spustowy pełni funkcję kontrolną i umożliwia sprawną konserwację systemu.
2d) Kroplowniki wbijane
Kroplowniki indywidualne dają możliwość precyzyjnego podawania wody w strefę korzeniową rośliny. Jeden kroplownik może obsłużyć do 4 roślin z pomocą zestawu z poczwórnym wężykiem. Do kroplownika przyłącza się złącze 5mm, a następnie pojedynczy, podwójny lub poczwórny wężyk zakończone kroplospływem patykowym wbijanym w ziemię. Z uwagi na dowolność rozmieszczenia kroplowników na rurociągu i indywidualny dobór litrażu kroplowników, podlewanie za pomocą zewnętrznych emiterów to najpopularniejszy sposób podlewania domowych upraw pomidorów w ogrodach, donicach i namiotach foliowych, a także w szklarniach.
przeznaczonych do konsumpcji należy przeprowadzać od początku kwitnienia aż do zbiorów. Pomidory przeznaczone do przetwórstwa nawadnia się od fazy kwitnienia do pojawienia się pierwszych czerwonych owoców (6-7 tygodni przed zbiorami)- wcześniejsze zakończenie nawadniania zwiększa walory owocu tj. zawartość ekstraktu w owocach, cukrów, witaminy C.
co 2-3 dni, 10-15 l/m2
Wszelkie niedobory wody w tej fazie wzrostu rośliny mogą skutkować: opadaniem kwiatów, związków owocowych oraz karłowatość owoców (szczególnie w przypadku wysokiej temperatury powietrza). Redukcja kwiatów i owoców spowodowana jest zakłóceniami w pobieraniu i transporcie wapnia, porażeniami i wzrostem transpiracji.
Pomidory są bardzo wrażliwe na zbyt dużą wilgotność podłoża, a nadmiar wody może powodować żółknięcie liści, więdnięcie, zahamowanie kwitnienia oraz owocowania, zamieranie korzeni (uprawa jest szczególnie wrażliwa na nadmiar wody z okresie owocowania).
Plon pomidorów zależy od odmiany i warunków siedliska. Spodziewane zwyżki plonów przy prawidłowo zaplanowanym systemie nawadniania wynoszą 50-60% (do 300 q/ha).
Istotną zaletą użycia nawadniania kropelkowego w podlewaniu pomidorów jest możliwość zastosowania płynnego nawożenia, czyli fertygacji. W uprawie polowej pomidora często zachodzi potrzeba płynnego nawożenia roślin azotem. Fertygację stosuje się regularnie co ok 6 tygodni (do momentu zakończenia przyrostu owoców nna pierwszym gronie). Do przeprowadzenia nawożenia wykorzystuje się dozowniki inżektorowe, dozowniki proporcjonalne DOSATRON lub Tefen lub pompy dozujące.
1. Pękanie owoców pomidora- powodem pękania owoców pomidora może być nieregularne nawadnianie uprawy i nadmiar wody. Zbyt obfite podlewanie przesuszonych krzewów pomidorów sprawia, że rośliny chcąc uzupełnić niedobory wody w tkankach zwiększają swoją objętość. Z uwagi na przesuszoną skórkę i brak odpowiedniej elastyczności owoce nie są w stanie przystosować się do silnych naprężeń co powoduje ich pęknięcie.
2. Zgnilizna na wierzchołkach owoców- powodem występowania zgnilizny wierzchołkej owoców jest niedobór wody i składników odżywczych. Brak dostatecznej ilości wody uniemożliwia odpowiedni pobór wapnia z podłoża co powoduje gnicie owoców.
3. Słaby wzrost, niski plon- powodowany jest przez niedobór wody w glebie w strefie aktywnych korzeni rośliny, czyli w praktyce zbyt płytkie zwilżanie gleby.
4. Gnicie korzeni roślin- powodem jest nadmierne podlewanie sadzonek pomidorów. Zwiększona wilgotność w glebie sprawia, iż podłoże jest mniej napowietrzone. Takie środowisko sprzyja rozwojowi chorób grzybowych, więdnięcia, karłowacenia, zamierania roślin.
5. Zraszanie liści pomidorów- niewłaściwy sposób podlewania- od góry- sprzyja porażeniom roślin przez choroby grzybowe, w przypadku, gdy wilgoć pozostaje na liściach dłużej niż 3h.
Jeśli mają Państwo wątpliwości lub pytania w jaki sposób nawadniać uprawę pomidorów prosimy o kontakt.
Zapraszamy do zakładki zamów projekt.